A może by tak do Jaśkowa? Miejsce na uboczu, dla koneserów mazurskich klimatów (ZDJĘCIA)

Jaśkowo to wieś na uboczu, w gminie Zalewo, nad jeziorem Jaśkowskim. Legendy i domniemania historyków, mówią o pruskim pochodzeniu wsi Jaśkowo. W dokumentach pojawia się już w 1308 roku. Jak wszystkie takie majętności, na przestrzeni wieków przechodziło z rąk do rąk, by w 1791 roku znaleźć się we władaniu hrabiów Finkc von Finckensteinów, rodu dominującego w Oberlandzie. Ci przejęli barokowy dwór wniesiony jeszcze przez rodzinę Köhne von Jaski, na początku XVIII wieku. Obecnie w Jaśkowie przeważa powszechny dla tego regionu klimat popegeerowski i trzeba wyobraźni, by zobaczyć jak majątek wyglądał w czasach świetności.

Główną atrakcją Jaśkowa jest właśnie ten pałac, otoczony rozległym i zaniedbanym już założeniem parkowym. Przetrwał najazd sowiecki, a substancję uratował, jako ośrodek wypoczynkowy Ministerstwa Obrony Narodowej. Budynek z 1726 roku, pierwotnie barokowy, po przebudowie w 1776 roku, zyskał piękne klasycystyczne proporcje. Zachowała się większość bogatego wystroju wnętrza, co jest rzadkim i szczęśliwym przypadkiem. Obecnie, rezydencja jest w rękach prywatnych i w trakcie renowacji. Niestety od kilku lat prace zamarły i wiele wskazuje, że koszty przerosły inwestora. Relikty peerelowskiej tandety, nadal straszą wokół pałacu.

Centralnym punktem Jaśkowa jest oczywiście kościół. Pierwotnie barokowy, z 1770 roku, potem przebudowany na modny wtedy styl neogotycki, choć wnętrze pozostało barokowe. Wieża częściowo drewniana. Od świątyni prowadzi, wpierw droga polna, a potem dębowa aleja do starego cmentarza ewangelickiego. Na trasie, duże wrażenie robi zagubiony w polu, samotny i potężny dąb, o 550 cm obwodzie. I on i aleja, powinny zostać objęte ochroną. Nekropolia, malowniczo położona nad urwiskiem, obecnie jest śladowo czytelna. Kilka krzyży, zanikające groby i piękny starodrzew. Wiele wskazuje, że był to również cmentarz rodowy, ale stopień dewastacji nie pozwala na poważniejsze domysły.

Świetnym pomysłem na spacer, jest aleja prowadząca na południe, do Wielowsi. To szpaler wiekowych, potężnych dębów i lip steranych życiem, wpisanych do rejestru drzew pomnikowych. Przegapiono jednak jeden z najbardziej imponujących dębów Mazur Zachodnich. Schowany jest w małym, lecz malowniczym jarze. Ma imponujące wymiary, 630 cm obwodu, takich olbrzymów przetrwało niewiele. Dostaliśmy w spadku, wiele pięknych alei i starodrzewu parkowego, ktoś myślał perspektywicznie, na lata i teraz możemy wędrować pośród wiekowych, posągowych drzew.

Przez Jaśkowo przebiegała linia kolejowa z Miłomłyna do Myślic, była tam nawet stacja. To kolejna atrakcja tego miejsca, torowisko z widokowymi walorami i dwa wiadukty, niedaleko wioski. Mało znany jest przypadek Myślic, malej wsi, której projektanci pruskiej kolei przypisali rolę regionalnego węzła kolejowego. Z Myślic odchodziło pięć linii, na Malbork, Prabuty, Miłomłyn, Elbląg i Małdyty. Obecnie w Myślicach nie ma kolei, został tylko imponujący wiadukt kratownicowy.

By odnaleźć świadectwo staropruskiej historii Jaśkowa, musimy wyruszyć nad jeziorko Młyńskie. Tam znajdziemy wyraźnie zachowane pozostałości grodziska. Za drogowym wiaduktem należy skręcić na północ i leśną drogą podążać do celu. Na zachód od wioski odkryto też kurhan z epoki brązu, słabo już jednak czytelny ślad starożytności tej ziemi.